او در سال ۱۳۲۷ در یک خانواده متدین و روحانی و در دولاب تهران به دنیا آمد. پس از طی مراحل تحصیلی، در سال ۱۳۵۱ به استخدام بانک صادرات ایران درآمد و در همان سال ازدواج کرد و صاحب ۳ فرزند شد.
والی در جریان مبارزات مردم ایران بر علیه حکومت پهلوی حضوری فعالانه داشته و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی به فعالیتهای انقلابی خود در نهادهای انقلابی ادامه داد.
وی در سال ۱۳۶۰ به اتفاق چند تن از همکاران طی مأموریتی از سوی نماینده ولی فقیه و سرپرستی کمیته امداد امام خمینی جهت محرومیت زدایی به یاری مردم محروم هرمزگان رفت و مدت شش ماه در نقاط محروم آنجا خدمت کرد.

منطقه ی محروم بشاگرد

در همین سفر او با منطقه محروم بشاگرد از توابع شهرستان میناب آشنا شد و آن را گزارش کرد. در سال ۱۳۶۱ او طی حکمی رسمی برای محرومیت زدایی از منطقه بشاگرد از سوی نماینده ولی فقیه در کمیته امداد مأموریت پیدا کرد که به آن منطقه رفته و وضعیت منطقه را بهبود ببخشد.
او طی حدود ۲۲ سال تلاش شبانه روزی و در اثر اجرای طرحهای گسترده عمرانی، مردم محروم بشاگرد را از فقرهای مختلف رهانید و چهره قبلی این منطقه را بکلی گرگون کرد.
او بر اثر ۱۲ بار ابتلا به بیماری مالاریا سلامتی خود را نیز در این راه از دست داد و تا پایان عمر از عوارض ناشی از این بیماری رنج می‌برد.
درگذشت
والی پس از حضور ۲۳ ساله‌اش در بشاگرد در ۸ اردیبهشت ۱۳۸۴ در سن ۵۶ سالگی در اثر سکته قلبی جان باخت و پیکر او در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
سید محمد خاتمی ریاست جمهوری (وقت) بعد از ۱۲ روز از درگذشت عبدالله والی در دیدار با مردم بشاگرد گفت: «امروز هنگامی من خدمت شما هستم که این عزیز بزرگوار که چندین سال در کنار شما بود امروز به جوار رحمت حق رفته‌است و مطمئن هستم که نتیجه خدمات و زحمات او را خداون بار رحمت و عنایت واسعه خود به او خواهد داد».
حداد عادل رییس مجلس شورای اسلامی نیز پس از درگذشت او در سخنانی در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی به مناسبتهای مختلف این هفته و در گرامیداشت یاد و نام مرحوم حاج عبدالله والی مدیرکل کمیته امداد امام خمینی منطقه بشاگرد اظهار داشت: «یاد و نام مرحوم عبدالله والی را گرامی می‌داریم… ایران اسلامی از این گونه فرزندان مومن و ایثارگران و خدمتگزار فراوان دارد و ما به این مردان بی ادعا افتخار می‌کنیم و برای مرحوم عبدالله والی از خداوند طلب علو درجات و مغفرت می‌کنیم».